Francuski državnik, kardinal Rišelje, opisao je opsadu mađarskog zamka Siget kao “bitku koja je spasila civilizaciju”. Bitka se odigrala pre 447 godina, a Osmanlije su konačno zauzele grad u septembru 1566. godine, uz velike gubitke. Među palima je bio i njihov vladar, Sulejman Veličanstveni. Nakon velikih gubitaka, Osmanlije nisu pretile Beču narednih 120 godina.
Istraživači danas prekopavaju tlo i arhive u potrazi za sultanovim srcem.
“Kada Mađari šetaju oko zamka u Sigetvaru, misle da šetaju oko mađarskog zamka, što nije tačno. Radi se o turskom zamku, mađarski je uništen tokom opsade 1566. godine”, kaže Norbert Pap, profesor geografije na Univerzitetu u Pečuju.
Čini se da svaka priča o ovoj opsadi prikriva drugu i svaka ima nekoliko različitih verzija. Na površini, legendu je lako pratiti.
Sulejman Veličanstveni je stigao sa 100 hiljada vojnika početkom augusta 1566. godine, a zamak se našao na njegovom putu ka Beču. Pokoravanje Beča potčinilo bi pod osmanlijsku vlast veliki deo zapadne Evrope.
Nikola Zrinski, komandant zamka, i njegov garnizon od samo 2.300 ljudi pružili su hrabar otpor Osmanlijama i zaustavili ih u daljem napredovanju. Zrinski je poginuo u konačnom okršaju, kada je zamak zapaljen. Sulejman je preminuo u svom šatoru, a neki izvori navode da je preminuo od iznenađenja i Pirove pobede. Imao je 72 godine i 40 godina borbe protiv Mađara iza sebe.
Njegovo telo je prebačeno u Istanbul, ali je njegovo srce zakopano na mađarskom tlu, u grobnici koja je kasnije postala katolička crkva posvećena Devici Mariji, kako piše na natpisu crkve Turbeki.
Profesor Pap objašnjava da je to izmišljena priča koju je lansirao lokalni sveštenik1916. godine, iz političkih razloga. U to doba, Mađarska, odnosno Austrougarska monarhija, bila je turski saveznik u Prvom svetskom ratu i bili su im potrebni simboli besmrtnog prijateljstva.
Pap je pokušao da otkrije stvarnu lokaciju gde je pokopano sultanovo srce, takođe iz političkih razloga, budući da odnosi između Mađarske i Turske postaju sve bolji, a broj turskih turista u Mađarskoj je prošle godine porastao za 45 posto.
Pronalazak poslednjeg počivališta sultanovog srca učinio bi mnogo za turističku ponudu uspavanog mađarskog gradića.
Postoji nekoliko mapa koje bi mogle da odvedu do sultanovog srca. Jedna, iz 1689. godine, čak i označava lokaciju srca, dok su druge, sačuvane u ratnom arhivu u Beču, napravljene za habsburške trupe koje su preuzele grad tokom 1680-ih. Tu je i čitav niz informacija u arhivama Vatikana, Venecije, Budimpešte i Istanbula.
Pap i njegov tim istraživača prečešljali su sve informacije, a konačne rezultate objavit će 20. septembra. Čak su dobili i dozvole za kopanja na novim lokacijama.
– Ovdje se ne radi samo o Sulejmanovom srcu, već i o rekonstrukciji svakog sloja istorije i geografije u posljednjih 400 godina, a već smo mnogo toga otkrili-, kaže Pap.
Mape vode na pogrešan trag, a kada su Habsburzi osvojili zamak 1689. godine, srpski plaćenici protjerali su preostale muslimane. Njemački katolici naselili su ovo područje u 18. vijeku, a pejzaž se dosta promjenio od tada. Čak se minijaturno ledeno doba podudarilo sa otomanskom okupacijom.
Ono što je danas potočić Almasi, nekada je bilo divlja bujica. Također, treba spomenuti i da “sziget” na mađarskom znači “ostrvo”, koje se dizalo iz nekadašnje riječne močvare. U blizini je danas i Park tursko-mađarskog prijateljstva, a nalazi se na mjestu nekadašnjeg logora Sulejmanove armije, gde je i spomenik sultanu Sulejmanu.
Gradonačelnik Sigetvara, Janoš Kolovics, sada sa ponosom ističe svoje bosanske korjene i najavljuje izgradnju novog turističkog centra, koji će biti izgrađen u blizini gradske džamije.
Izvor B92