Procjenjuje se da gubitak sluha pogađa 11 posto djece školskog uzrasta, pa čak i manja povreda može negativno utjecati na školski uspjeh, kognitivni razvoj djeteta i učenje jezika. Najčešći oblik gubitka sluha, senzoneuralni, posljedica je povrede čulnih ćelija u unutarnjem uhu, najčešće radi infekcija, lijekova ili buke.
Čulne ćelije uha su mehano-pretvarači koji pretvaraju energiju zvuka primljenu pomoću vanjskog i srednjeg uha u električni signal koji se onda prenosi kohlearnim živcem do mozga. Ako se određeni broj od 17.000 čulnih ćelija uha ošteti, onda se dovoljna količina zvučne energije ne može prenijeti do mozga, a rezultat je gubitak sluha.
Iako su slušna pomagala i kohlearni implantati, kao dvije glavne mogućnosti liječenja senzoneuralnog gubitka sluha (SNHL), uspjeli pomoći milionima ljudi sa oštećenjem sluha, ovi uređaji ne mogu obnoviti ili trajno popraviti sluh. Ideja o lijeku odavno je bila san za mnoge roditelje gluhe djece i stručnjake koji rade s njima.
Tužna stvarnost je, međutim, da se SNHL trenutno smatra neizlječivom bolesti. S pojavom regenerativne medicine i terapijama matičnim ćelijama, ostvarenje tog sna najzad može biti nadohvat ruke.
Ćelijska terapija
Američka agencija za hranu i lijekove (FDA) nedavno je odobrila početak revolucionarne studije za procjenu sigurnosti korištenja djetetovih vlastitih matičnih ćelija pupčane krvi za regeneraciju oštećenih ćelija u unutarnjem uhu i za potencijalno vraćanje sluha. Ova studija se oslanja na prethodni uspjeh dr. Baumgartnera u liječenju povreda mozga matičnim ćelijama, kao i na ohrabrujuće rezultate predkliničke studije iz Italije. Ona je pokazala da se povrede slušnog organa miševa mogu izliječiti matičnim ćelijama pupčane vrpce čovjeka.
Na neki način, matične ćelije pupčane vrpce su uspjele pobuditi regenerativni mehanizam u organizmu miša na proces oporavka oštećenih ćelija.
Zabilježen je porast klinika za liječenje matičnim ćelijama, naročito na prostoru Evrope, budući da EU ulaže sredstva za razvoj ove grane medicine. Njemačka, Italija i Španija se za sada smatraju centrima ćelijske terapije i molekularne medicine u Evropi. EU direktiva je upravo radi toga formulirala strogu zakonsku direktivu, kako bi se obezbijedio najveći kvalitet matičnih ćelija kao biološkog materijala i omogućila njihova nesmetana primjena u potencijalnim tretmanima.
U Evropi postoji više od 50 banaka matičnih ćelija iz različitih zemalja. Svaka zemlja ima različite zakone te je, manje ili više, kvalitetno regulirala oblast obrade i pohrane pupčane krvi. Njemačka je prva evropska zemlja koja je regulirala ovu oblast. Kasnije je ove regulative preuzela i sama Evropska unija, na čemu počiva i direktiva EU. Njemački zakon je jedan od najstrožijih medicinskih zakona u svijetu, pa je postavio i striktna pravila po pitanju samih uzoraka.
(Ne)poštivanje standarda
Formiranjem zakona u ovoj oblasti, državne medicinske institucije Njemačke su zahtijevale visokosofisticiranu tehnologiju i regulaciju skladištenja matičnih ćelija, kako bi obezbijedili njihovu sigurnu upotrebu u budućnosti.
Strogi njemački zakoni od banaka matičnih ćelija stoga zahtijevaju najozbiljnije procedure prilikom prikupljanja, obrade i pohranjivanja pupčane krvi. Svi uzorci koji se skladište u Njemačkoj imaju identičan tretman, a roditelji koji se odlučuju na skladištenje matičnih ćelija svoje bebe prilažu detaljnu medicinsku historiju.
Ova dokumentacija je od ključnog značaja, jer ostaje uz uzorak tokom perioda njegovog skladištenja. Mnoge klinike koje koriste matične ćelije za tretmane, zahtijevaju da uzorak matičnih ćelija ima popratnu dokumentaciju, kako bi u skladu s historijom porodice pripremili uzorak za primjenu. Međutim, mnoge banke matičnih ćelija koje rade na tržištu Bosne i Hercegovine ne zahtijevaju od roditelja ispunjavanje ovih formulara, iako je to predviđeno zakonima i akreditacijama.
Nepostojanje ove dokumentacije, nažalost, može dovesti u pitanje upotrebljivost uzorka u trenutku kada on zatreba za liječenje.
Osim medicinske historije, prema procedurama, majka bi trebala popuniti i naknadnu anamnezu, odnosno set pitanja o samom porodu, kako bi se dodatno utvrdio kvalitet uzorka matičnih ćelija.
Njemačka je poznata po tome da koncizno i detaljno pristupa svemu, pa i najstrožiji medicinski standardi koje posjeduje osiguravaju da je svaki uzorak pohranjen s najvećim uslovima kvalitete. Upravo ovo čini Njemačku zemljom u kojoj je skladištenje matičnih ćelija najsigurnije.
Standardi i kvalitetne procedure koje banka posjeduje su od ključne važnosti, jer osiguravaju buduću upotrebu matičnih ćelija, kako za bolesti koje se trenutno liječe, tako i za terapije koje se tek otkrivaju.
Baš kao što su antibiotici promijenili način na koji se tretiraju infekcije, tako će i matične ćelije revolucionizirati budućnost tretmana različitih teških oboljenja kojim medicina još nije potpuno ovladala.