Jedan od najpoznatijih ljekara i jedan od osnivača Odsjeka za anesteziologiju pri bolnici “Dr Dragiša Mišović”, doktor Predrag Lalević, preminuo je u 92. godini života. Lalević je tokom bogate karijere bio na čelu nekoliko odjeljenja beogradske klinike, a smatra se i začetnikom izučavanja medicinske grane anesteziologije na našim prostorima. Lalević je duže od 15 godina bio lični ljekar Josipa Broza Tita uz kojeg je proveo njegove posljednje dane.
Kao mlad ljekar, Lalević je proveo studirajući anesteziologiju na jednom Danskom univerzitetu, a ubrzo je na preporuku profesora ožiz Kopenhagena otputovao u SAD gdje je boravio na usavršavanju na prestižnoj klinici “Mejo”. Po povratku u Jugoslaviju, učestvovao je u brojnim istraživačkim projektima, a bio je jedan od pokretača Odsjeka za anesteziologiju koji je kasnije prerastao u Odjeljenje za anesteziju i reanimaciju. Tokom 1978. godine, osnovan je Institut za anesteziologiju i reanimatologiju Kliničke bolnice “Dr Dragiša Mišović”, a deset godina kasnije i prva Klinika za anesteziologiju i reanimaciju u Srbiji. Tokom bogate karijere, profesor Lalević učestvovao je u edukaciji preko 700 mladih ljekara i studenata medicine iz svih krajeva bivše Jugoslavije.
Nakon smrti Josipa Broza Tita, Lalević je dugo odbijao davati bilo kakve izjavi, niti je želio otkriti detalje smrti Josipa Broza sa kojim je bio veoma blizak. U jednom od prvih intervjua koje je dao krajem 90-tih, Lalević je otkrio pojedinosti iz Brozovog života, otkrivši kako je on najveće državne tajne krio i od svoje supruge Jovanke.
Lalević je 1964. godine, po preporuci postao jedan od tri najbliža saradnika Josipa Broza kojeg je pratio na svim državnim putovanjima. U početku nisu bili toliko bliski, jer je Lalević imao samo nekoliko minuta dnevno da razgovara s Titom, i to tokom svakog rutinskog pregleda. Ubrzo su se zbližili, razgovara li su o svom djetinjstvu, porodici, vojnom roku, pa čak i o najvažnijim političkim temama. Lalević je otkrio kako je Tito bio uvijek spreman i odlučan i ništa nije radio “na svoju ruku”, a da se prije toga ne savjetuje sa najbližim saradnicima.
Zajedno su putovali u Afriku, a pošto je Tito bio strastveni lovac, Lalević je kao dio lične pratnje, uvijek bio uz njega, otkrivši kako je pored nekoliko vrsta lijekova, anestezija, infuzija i antivirusa, uvijek nosi flašicu viskija kojoj bi se Tito najviše obradovao. Nakon što je sa svojim kolegama koji su brinuli o Titovom zdravlju primjetio da Broz ubrzano gubi vid i ravnotežu, pozvali su najstručnije ljekare iz SAD i SSSR kako bi zajedno utvrdili sve činjenice oko Brozovog zdravstvenog stanja.
Nakon što je Titu amputirana noga, ubrzo je zbog komplikacija s mokrenjem dobio urinarnu infekciju zbog koje je bio priključen na dijalizu. Kako bi njegovo srce izdržalo, ljekari su odlučili da Tita privremeno uspavaju i staver u stanje vještačke kome. Budući da je Tito duže od 25 godina imao ozbiljne probleme s dijabetesom, njegovo zdravstveno stanje svakim danom je bilo sve teže.
-Kada je preminuo bili smo okupljeni svi ljekari, sve sestre koje su ga njegovale. Stajali smo mirno u tišini, deset do petnaest minuta. EKG je pokazivao već ravnu liniju, respirator je i dalje radio. Srce je definitivno prestalo da radi. Pogledao sam profesora Brecelja, on mi je samo klimnuo glavom i ja sam isključio aparate. Ostali smo još pet-deset minuta u potpunoj tišini i otišli da pišemo izveštaj. Posle Titove smrti trebalo mi je šest meseci da se oporavim- izjavio je u jednom intervjuu doktor Lalević.