Ovu tužnu vijesti potvrdio nam je njen sin, sarajevski advokat Omar Mehmedbašić.
Supruga novinara i književnika Envera Enke Mehmedbašića koji je preminuo prije godinu, Nađa Mehmedbašić karijeru je započela na Radio Televiziji BiH.
Kasnije se opredjelila za autorske dokumentarne filmove za koje je na međunarodnim TV festivalima osvojila više prvih nagrada. Za film “Una jedina“ dobila prvu nagradu na festivalu ekološkog filma u Ostravi, za film “Prozor na kraju svijeta“ prvu nagradu na festivalu Premois Ondas u Barseloni, a za TV film “Ubi nas razvoj“ osvojila je četiri svjetske nagrade, među kojima i prvu nagradu “Zlatni muflon“ u Nikoziji.
Kao angažirana novinarka i izuzetan humanista Nađa Mehmedbašić se posebno istakla tokom agresije na Bosnu i Hercegovinu. Cijeli rat provela je u Sarajevu i neprekidno radila kao TV reporter. Na jednom od najprestižnijih TV festivala u Japanu dobila je nagradu INICEF-a “Prix Japon“ za film “Sarajevski spomenar“ koji je napravila za vrijeme rata, na čiju je premjeru u sarajevskom kinu “Tesla“, prvih dana mira, došla poznata glumica Liv Ulman.
U ratnim danima se angažirala kao novinarka i urednica na raznim medijima, a pokrenula je i lutkarsko pozorište “Sun Side“- “sunčana strana“, za koje sama pisala tekstove i songove. Predstave su često izvođene u podrumima i bolničkom odjelu za djecu, kojoj su to bili rijetki trenutci radosti i smjeha.
Poslije rata dokumentarni filmovi Nađe Mehmedbašić ponovo se pojavljuju na međunarodnim festivalima i dobijaju nagrade. Za TV film iz života izbjeglica “Ponovi svoje ime“ na festivalu u Krakovu dobija specijalnu nagradu žirija, a u Berlinu njena “Okućnica duše“ uvršava se u deset najboljih ostvarenja festivala. Njen film “Dobri duh Starog mosta“ svojevrstan leksikon ljubavi Mostaraca prema Starom mostu premjerno je prikazan za vrijeme njegovog svečanog otvaranja.
Nađa Mehmedbašić bila 2005. godine jedna od sedam žena iz Bosne i Hercegovine koje su kandidovane za Nobelovu nagradu za mir, a 2006. ušla u knjigu “Hiljadu žena mira“ objavljenu u Ženevi.
Istaknuti režiser, Haris Pašović se u emotivnoj objavi oprostio s Nađom.
-Nađa Mehmedbašić je u Jugoslaviji radila kao novinarka na TV Sarajevo, i počela je praviti dokumentarne filmove (tada u BiH nije bilo Akademije scenskih umjetnosti). Jedan je od prvih jugoslovenskih rediteljica čiji su dokumentarni filmovi učestvovali na svjetskim festivalima. Bila je posebno dobra u ekološkim filmovima, već sedamdesetih i osamdesetih godina prošlog vijeka (“Una jedina”). Tokom Opsade Sarajeva kreirala je lutkarsko pozorište za djecu. A poslije rata napravila je film “Životna uloga” o glumcu Nerminu Tuliću. Preminula je u Sarajevu, u 82. godini, od posljedica covida 19. Nađa je bila blaga, otmena žena, a njen je dokumentaristički izraz bio osoben i snažan, napisao je Pašović.
U okviru Sarajevo film festivala (SFF) 2012. godine prikazan film Nađe Mehmedbašić „Životna uloga\” koji je priča o sarajevskom glumcu Nerminu Tuliću i njegovoj porodici.